Sara Pérez Taboada: “Gustaríame ir pero non quero pasarme da raia e poñer a Xapón nun pedestal”

16 de junio de 2023

A moza ourensá estuda lingua xaponesa na UNED, con ganas de poder comunicarse dignamente cando se lle presente a ocasión de viaxar ao país do sol nacente.

OURENSE, 16 de xuño de 2023. Sara Pérez Taboada é unha estudante ourensá de Deseño Gráfico, en cuxo terceiro curso está na Escola Superior Antonio Faílde. Ademais, desde o ano pasado, estuda xaponés na UNED. Nos exames de xuño chamaba a atención como se desenvolvía cara uns textos escritos en xaponés. Vistos desde certa distancia desde o tribunal, parecían fórmulas químicas pero ao afinar a vista, era escritura nipoa. Sara loce cabelo de cor, é unha moza miúda e calza botas que recordan o estilo nipón Lolita. O seu aspecto lembra ao das mozas xaponesas, ou ao das protagonistas dos manga. Está contenta co que fai e diríamos que o vive.

-De onde lle vén esa paixón polo mundo xaponés?

-Metinme a facer xaponés aquí, na UNED, e compatibilizando un pouco máis. A verdade é que non estou moi segura, é dicir, desde pequena sempre me gustaron moitos aspectos xaponeses como a animación, a música e todo tipo de actividades que eu puidese facer en casa, porque era e sígoo sendo, pero non tanto, unha persoa bastante introvertida. Ademais a miña irmá vía esas cousas e en min empezou a xurdir a curiosidade, polo que me fun metendo aos poucos no mundo da animación, no das artes, e unha cousa e outra che acaba levando á propia cultura do país, tamén á gastronomía. E fóronme gustando tantas cousas que decidín compatibilizar o estudo de xaponés cos meus estudos de Deseño Gráfico na Escola. Iso permitiume ver que hai cousas moi interesantes no mundo do deseño en Xapón, son bastante pioneiros non só en gráfico senón en deseño, en tecnoloxía. E así, unindo moitas cousas díxenme que sería fantástico ter un mínimo de coñecementos básicos de xaponés por se algún día xórdeme a oportunidade de visitar o país e ter un pouco de comunicación.

-Custa estudar xaponés?

- Si e non, é dicir, é como todo. Obviamente é difícil porque non se parece en nada ao castelán, ten tres sistemas de escritura diferentes e iso é o que che trae un pouco de cabeza, pero bo, creo que é como todo; se te aplicas e bótaslle tempo acábalo sacando, se vas guiado, empezando polo fácil para ir avanzando, pero é botarlle moitísimo tempo. Fácil, fácil non é, pero tampouco resulta a cousa máis complicada do mundo. Cada un de nós temos as nosas aptitudes e a min os idiomas non son algo que se me dea mal, tampouco xenial pero bo.

-Polo menos semella sinxelo de pronunciar.

-Para nós a pronuncia xaponesa coincide bastante.

-Teñen as cinco vocais, que soan como en español.

-As vocais son as mesmas, as consonantes tamén, a unión de consonante vocal soa igual que en castelán. Se lle quitamos a cuestión do acento, que obviamente ten as súas particularidades como sucede con todos os idiomas, a pronuncia facilítase bastante para un hispanohablante.

-Despois de iniciar os seus estudos en lingua nipona o ano pasado no CUID, vímola estes días examinándose.

-Si, examineime de comprensión lectora e de expresión escrita. Vou aos poucos.

-Que sabe dicir en xaponés? Imaxino que vai lóxicamente pasiño a pasiño. De todos modos pense que "ari no omoi mo ten ni noboru", ou sexa, "a vontade da formiga chega ata o ceo"...

-(Risas) Se como saudar, podería entender, pero a verdade, falalo fáiseme difícil porque son unha persoa bastante tímida e vergoñosa e dáme un pouco de pánico falar en público.

-Será asidua aos restaurantes xaponeses e a outros elementos da cultura do país do sol nacente…

-A algún fun.

-E na súa casa degústase, por exemplo, sushi, yakitori ou takoyaki...?

-Non, pero ás veces…si. De feito a miña irmá e eu cociñamos e mesmo o meu pai, que non quere probar cousas que non sabe o que son, acabou admitindo que si, que están ricas. Aos poucos é un abrirse a todo.

-Lemos Manga? E facémolo en castelán ou quizais en xaponés?

-Teño en ambos os dous idiomas, pero en xaponés non son capaz de lelos porque non son lecturas fáciles e a día de hoxe éme imposible.

-Porque a lingua xaponesa vai moi reflectida na súa lingua, que rezuma moita antropoloxía, psicoloxía e socioloxía.

-O que ti estudas non é o mesmo que o xaponés da rúa. A versión máis formal que estudas dista moito da que se fala na rúa. E os manga que teño en xaponés están escritos nunha lingua de ambiente de rúa e de momento non son capaz de lelo. E se a iso súmaslle os tres tipos de escritura: kanji, hiragana e katakana, e non tes suficientes coñecementos para traducir unha palabra en hiragana, por exemplo.

-Que representa para vostede Xapón e a súa cultura?

-A ver, si que lle teño un agarimo especial á súa cultura por meterme nela, pero obviamente non a idolatrizo porque ten moitas cousas mal, nunca estiven alí polo que non tiven esa experiencia en primeira persoa e non podo opinar desde a miña posición de velo tranquilamente desde casa, que non é o mesmo que existir alí. Entón non teño o dereito de dicir que aquilo está superchulo. Gustaríame ir pero non quero pesarme da raia e poñer a Xapón nun pedestal.

-Merece a pena estudar lingua xaponesa na UNED?

-Si. Eu estou contenta. Tiven intentos hai anos de poñerme a estudar por min mesma pero sempre o acababa deixando por outros motivos, era complicado poñerse a iso, non sabes moi ben por onde empezar e ao ser modalidade en liña si que podo facelo na UNED e compatibilizalo coas miñas outros estudos. O curso pasado leveino mellor e este algo menos porque, todo hai que dicilo, non sempre todo é bonito e este curso presente hei estado a plena dedicación coa miña carreira de deseño gráfico en terceiro ano e tiven que deixar o xaponés para este mes. Eu tentei facer os exames do mellor modo. Se non aprobo, irei a setembro e sempre coa cabeza alta.

UNED Ourense